Natura chrześcijańskiego małżeństwa i rodziny na podstawie Adhortacji apostolskiej Papieża Franciszka „Amoris Laetitia” („Radość miłości”) i sposób przedstawienia jej współczesnemu człowiekowi z perspektywy duszpasterskiej (Streszczenie)
Niniejsza praca, która ma odpowiedzieć na pytanie, jaki obraz rodziny i małżeństwa przedstawia adhortacja „Amoris laetitia” oraz jak przedstawić chrześcijańską wizję miłości małżeńskiej i rodzinnej współczesnemu człowiekowi, jest swoistą wycieczką przez dokument będący owocem pracy dwóch synodów poświęconych rodzinie.
Rodzina obrazem Boga
W swojej refleksji o rodzinie, Ojciec Święty podkreśla, że Biblia nie jest czymś oderwanym od rzeczywistości, ale jest pomocą w zrozumieniu codzienności małżeńskiej i rodzinnej. Rodzina oglądana i rozważana w świetle Słowa Bożego jest odzwierciedleniem obrazu samego Boga. To tu dokonuje się przekaz wiary z pokolenia na pokolenie. Rodzina nie jest czymś abstrakcyjnym, lecz zadaniem, które Bóg powierza w ręce mężczyzny, kobiety i dzieci. Biblia jest w tym zadaniu towarzyszem, który wskazuje rodzinom cel ich drogi.
Sakrament
Papież przypomina naukę Jezusa o małżeństwie i rodzinie oraz wynikającą z niej na przestrzeni wieków naukę Kościoła, podkreślając szczególnie kwestię związaną z nierozerwalnością oraz sakramentalnością małżeństwa. Przypomina także nauczanie swoich poprzedników w odniesieniu do rodziny i małżeństwa.
Rodzina a nowe życie
Adhortacja porusza sprawy dotyczące przekazywania i ochrony życia oraz wielkiej roli, jaką ma w tej kwestii do odegrania rodzina. Papież pisze, że do natury małżeństwa należy płodność. Tego tematu dotyka również w rozumieniu szerszym (adopcja i opieka zastępcza).
Rodzina a wychowanie
„Amoris laetitia” to przypomnienie o niezbywalnej roli rodziny w wychowywaniu dzieci. Franciszek podkreśla potrzebę wychowania do wolności, podkreślając znaczenie rodziny w edukacji etycznej i religijnej, która pełni także podstawową rolę w edukacji seksualnej. Rodzina jest rozbudowaną siecią relacji, dlatego też Franciszek traktuje o życiu w rodzinie wielopokoleniowej i wielodzietnej.
Miłość nigdy nie ustaje
Ojciec Święty sięga także po tzw. Hymn o miłości (1 Kor 13,4-7) i poprzez egzegezę tego tekstu omawia konkretne cechy miłości małżeńskiej. Znajdziemy tu refleksję o tym, że miłość ulega z biegiem czasu przekształceniu, a w ciągłym ponownym wybieraniu miłości małżeńskiej, pomaga wspólne patrzenie w stronę Boga.
Rodzina zakorzeniona w rzeczywistości
Wiele uwagi poświęca Papież rozważaniom nad aktualną sytuacją rodzin i wyzwaniami, które przed nimi stoją. Przestrzega przed abstrakcyjnym i oderwanym od rzeczywistości przedstawianiem teologicznego ideału małżeństwa.
Rodzina a Kościół
Franciszek ukazuje niektóre perspektywy duszpasterskie związane z przepowiadaniem Ewangelii rodziny oraz budowaniem trwałych i płodnych rodzin, co jest zadaniem Kościoła. Zwraca uwagę na potrzebę poprawy formacji psychologicznej i uczuciowej seminarzystów. Podkreśla także znaczenie parafii, ruchów i innych kościelnych instytucji, przypominając przy tym, że rodziny są przede wszystkim podmiotem, a nie przedmiotem ewangelizacji.
Towarzyszyć, rozpoznać, włączyć
Refleksja Franciszka obejmuje również tzw. sytuacje niedoskonałe, a także rodziny dotknięte rozpadem małżeństwa i rozwodem. Papież przypomina, że rozwiedzeni, którzy żyją w nowych związkach są nadal częścią Kościoła. Rozdział ósmy adhortacji jest wyzwaniem duszpasterskim, jakie Franciszek stawia przed Kościołem, i swoistym wezwaniem do miłosierdzia. Ojciec Święty wskazuje trzy czasowniki mające zasadnicze znaczenie w spotkaniu z sytuacjami nieregularnymi: towarzyszyć, rozpoznać i włączyć. Mówi o konieczności stosowania w duszpasterstwie zasady stopniowości i rozeznawania.Podkreśla, że droga towarzyszenia i rozeznawania ma odbywać się w dialogu wiernych z duszpasterzami. Zwraca także uwagę na praktyczną mądrość wyrażającą się w zgodzie na stopniowość i małe kroki.
Ks. Mateusz Tarczyński
